17. (3M 26:42) Izrael pozostanie w współczesnym wygnaniu i nie będzie odnowiony
Niektórzy chrześcijańscy teolodzy twierdzą, że napomnienia w Trzeciej księdze Mojżesza w rozdziale 27 (od wersetu 14) są związane ze zniszczeniem Pierwszej Świątyni, i z tego powodu są w wersecie 27:42 uzupełnione słowami nadziei - Wspomnę na moje przymierze z Jakowem, a także na moje przymierze z Izaakiem, a ponadto wspomnę na moje przymierze z Abrahamem; wspomnę i tę ziemię.
Podobnie, interpretują i werset 26:45 - I wspomnę dla nich na przymierze z przodkami, których wyprowadziłem z ziemi egipskiej na oczach narodów, aby być ich Bogiem; Jam jest Wieczny.
Chrześcijanie uważają te wersety za obietnicę odnowy Drugiej Świątyni i oswobodzenia z babilońskiej niewoli, ile ostrzeżenie zawarte w Piątej księdze Mojżeszowej w rozdziale 28, według nich wspomina zniszczenie Drugiej Świątyni, bo ostrzeżenie to już jest bez uspokajających słow, z tego powodu chrześcijanie twierdzą, że Izrael już nie będzie oswobodzony z współczesnego wygnania.
Zaprzeczenie: Pismo Święte nie wspiera domysłu, że pierwsze z wymienionych ostrzeżeń dotycza się tylko zniszczenia Pierwszej Świątyni; ostrzeżenia zawartą w Trzeciej księdze Mojżesza, które wzpominają pierwszą umowę, odnoszą się do zniszczeniu Pierwszej Świątyni i początku niewoli, jak również do zniszczeniu Drugiej Świątyni i cierpienia Izraela podczas współczesnej niewoli.
Jednocześnie widzimy, że ostrzeżenie zawarte w Piątej księdze Mojżeszowej odnosi się wyłącznie do zniszczenia Pierwszej Świątyni.
Zaprzeczenie: Pismo Święte nie wspiera domysłu, że pierwsze z wymienionych ostrzeżeń dotycza się tylko zniszczenia Pierwszej Świątyni; ostrzeżenia zawartą w Trzeciej księdze Mojżesza, które wzpominają pierwszą umowę, odnoszą się do zniszczeniu Pierwszej Świątyni i początku niewoli, jak również do zniszczeniu Drugiej Świątyni i cierpienia Izraela podczas współczesnej niewoli.
Jednocześnie widzimy, że ostrzeżenie zawarte w Piątej księdze Mojżeszowej odnosi się wyłącznie do zniszczenia Pierwszej Świątyni.
Na przykład napomnienie w Trzeciej księdze Mojżesza w wersecie 26:31 - Obrócę wasze miasta w ruiny i spustoszę wasze Świątynie - obejmuje liczbę mnogą i jest dość oczywiste, że dotycza się zarówno jak Pierwszej tak i Drugiej Świątyni.
Nawet jest niemożliwe spekulować o tym, że słowo Świątynie oznacza naprawdę pałace, bo następna część wersetu wyszczególnia - i nie będę wąchał woni waszych ofiar - i jasno dowodzi, że w wiersecie mówi się o ofiarach przedkładanych w Świątyni.
Napomnienia zawarte w Piątej Księdze Mojżesza, na przykład w wersecie 28:25 - Wieczny sprawi, że będziesz pobity przez twoich nieprzyjaciół. Jedną drogą wyjdziesz naprzeciw nich, a siedmioma drogami będziesz uciekał przed nimi- znowu nie odnosi się do czasów Drugiej Świątyni, ponieważ po zniszczeniu Drugiej Świątyni Żydzi nie zostali zwyciężeni przez Rzymian
Fakt ten uznawają nawet rzymskie pisarzy.
Proroctwo to wypełniło się w czasie Pierwszej Świątyni, jak dowiadujemy się z Księgi Izajasza z wersetu 22:3 - Wszyscy twoi wodzowie razem pierzchli, bez łuku zostali wzięci w niewolę, wszyscy twoi, których najęto, razem zostali wzięci w niewolę, chociaż daleko uciekli.
Jeśli mówimy o dwóch niewolach, musimy również wspomnieć dwa powroty z wygnania, pierwsze powrót z wygnania był zakończono zbudowaniem Drugiej Świątyni, drugi powrót z wygnania oczekuje się w przyszłości.
Jak jest możliwe wierzyć temu, że pierwszy powrót z wygnania i niewoli byl zakończony zbudowaniem Drugiej Świątyni i było to powrotem i uwolnieniem zupełnym, jeśli dziesięć pokoleń nie wróciło do Jerozolimy?
Tylko 42.360 mężczyzn z pokoleń Judy i Beniamina wykorzystalo pozwolenie perskiego króla Cyrusa, ale większość pozostała w Babilonie.
Więcej nie możemy twierdzić, że ci, którzy wrócili się do Jerozolimy, byli całkowicie niezależni; chociaż mogli osiedlić się w Ziemi Obiecanej, byli ciągle wasalami Medów i Persów, jak informuje nas księga Nehemiasza w wersetach 9:36 i 37 - Tak tedy jesteśmy dziś niewolnikami w ziemi, którą dałeś naszym ojcom, aby z jej plonów i dóbr spożywali, otośmy w niej niewolnikami. Obfite swoje płody przynosi ona królom, których ustanowiłeś nad nami za nasze grzechy, oni władają nad naszymi ciałami i nad naszym bydłem według swojego upodobania. Przeto jesteśmy w wielkim ucisku.
Potem śledzili okrucieństwa Greków i Rzymian.
Prawdą jest, że Żydzi od czasu do czasu powstali, i ustanowili siebie króla, żaden z tych monarchów, ale nie był potomkiem króla Dawida, który nie może być pozbawiony berła w czasach ostatecznego odnowienia.
Hasmoneusibyli kapłanami z plemienia Lewiego; Heroda i jego potomków, którzy mieli pochodzenie edomskie, już wspominaliśmy.
Podwładność Drugiej Świątyni można scharakteryzować brakem Arki Przymierza, przebłagalni, cherubinów, Urim i Tummim i Szechiny.
Świątynia była pozbawiona Szechiny (przejawów obecności Boga), ustali wszystkie proroctwa, ludzie przestali być świadkami cudów.
Jest możliwe w takich okolicznościach twierdzić, że oswobodzenie Izraela było zupełne?
Musimy przyznać, że Bóg wzbudził współczucie w sercach zdobywców Izraela, przekonal umysł Cyrusa, żeby dał Żydom pozwolenie na powrót do Jerozolimy, na odnowienie Świątyni, służenie Bogu i żeby ich wyzwolil z niewoli.
Jak możemy zobaczyc, nieprzyjemne skutki pierwotnego wygnania przetrwają nawet po powrocie z Babilonu.
Po jak Herod popełnił przelew krwi, którego ofiarą stałi się uczeni i pobożni Izraela, nakazal zbudować wystawną i świetną Świątynię; nie mamy wątpliwości, że Herod był cały czas podczas swojego panowania utrzymywan na tronie tylko dlatego, że był wasalem Rzymu.
Wszystko świadczy na to, że wygnanie trwa od zniszczenia Pierwszej Świątyni Nabuchodonozorem do dziś.
Oczywiste pominięcie słow pociech i obietnic w Piątej księdze Mojżesza w rozdziale 28, podobnych do tych, które śledzą w Trzeciej księdze Mojżesza po ostrzeżeniach można łatwo wyjaśnić tym, że ta część słow umowy nie była dokończona, ponieważ zaraz po napomnieniu, Mojżesz zgromadził Izraelitów i zawarł z nimi umowy, w momencie gdy stałl przed Wiecznym; to możemy czytać w Piątej księdze Mojżesza w rozdziale 29 w wersecie 11 - Aby pod przysięgą wejść w przymierze z Wiecznym, Bogiem twoim, jakie Wieczny, Bóg twój, dziś z tobą zawiera.
Mojżesz dołączył do tego, co wspominal w poprzednym rozdziałe, obietnica umowy.
Po tym jak Izraelitów zastraszal możliwymi katastrofami, dodal stanowcze obietnicę zupełnego oswobodzenia.
Jak możemy widzieć w Piątej księdze Mojżesza w wersetach 30: 1-10 - Gdy tedy przyjdzie na cię to wszystko, błogosławieństwo i przekleństwo, które ci przedłożyłem, i weźmiesz je sobie do serca pośród wszystkich narodów, dokąd wypędzi cię Wieczny, Bóg twój, i nawrócisz się do Wiecznego, Boga twego, i będziesz słuchał jego głosu zgodnie z tym wszystkim, co ja ci dziś nakazuję, ty i twoi synowie, z całego serca twego i z całej duszy twojej, to wtedy przywróci Wieczny, Bóg twój, twoich jeńców i zmiłuje się nad tobą, i zgromadzi cię z powrotem ze wszystkich ludów, gdzie cię rozproszył Wieczny, Bóg twój. Choćby twoi wygnańcy byli na krańcu nieba, to i stamtąd zgromadzi cię Wieczny, Bóg twój, i stamtąd cię zabierze, i sprowadzi cię Wieczny, Bóg twój, do ziemi, którą posiadali twoi ojcowie, i posiądziesz ją i ty, i uczyni cię szczęśliwszym i liczniejszym od twoich ojców, i obrzeże Wieczny, Bóg twój, twoje serce i serce twego potomstwa, abyś miłował Wiecznego, Boga twego, z całego serca twego i z całej duszy twojej, abyś żył. Włoży zaś Wieczny, Bóg twój, wszystkie te przekleństwa na twoich nieprzyjaciół i na tych, którzy cię nienawidzili i prześladowali. Ty zaś nawrócisz się i będziesz słuchał głosu Wiecznego, i spełniał wszystkie jego przykazania, które ja ci dziś nadaję. Obficie obdarzy cię Wieczny, Bóg twój, dobrem w każdym dziele twoich rąk, w twoim potomstwie, w rozpłodzie twojego bydła, w plonie twojej ziemi, gdyż Wieczny znów radować się będzie twoją pomyślnością, jak radował się twoimi ojcami, jeżeli będziesz słuchał głosu Wiecznego Boga twego, i będziesz przestrzegał jego przykazań i ustaw zapisanych w księdze tego zakonu, jeżeli nawrócisz się do Wiecznego, Boga twego, z całego serca twego i z całej duszy twojej.
Jest oczywiste, że ta przepowiadanie czeka na swoje spełnienie, ponieważ nie wszystkie powyżej wspomniane warunki były w czasach Pierwszej i Drugiej Świątynia spełnione.
Jak możemy widzieć w Piątej księdze Mojżesza w wersetach 30: 1-10 - Gdy tedy przyjdzie na cię to wszystko, błogosławieństwo i przekleństwo, które ci przedłożyłem, i weźmiesz je sobie do serca pośród wszystkich narodów, dokąd wypędzi cię Wieczny, Bóg twój, i nawrócisz się do Wiecznego, Boga twego, i będziesz słuchał jego głosu zgodnie z tym wszystkim, co ja ci dziś nakazuję, ty i twoi synowie, z całego serca twego i z całej duszy twojej, to wtedy przywróci Wieczny, Bóg twój, twoich jeńców i zmiłuje się nad tobą, i zgromadzi cię z powrotem ze wszystkich ludów, gdzie cię rozproszył Wieczny, Bóg twój. Choćby twoi wygnańcy byli na krańcu nieba, to i stamtąd zgromadzi cię Wieczny, Bóg twój, i stamtąd cię zabierze, i sprowadzi cię Wieczny, Bóg twój, do ziemi, którą posiadali twoi ojcowie, i posiądziesz ją i ty, i uczyni cię szczęśliwszym i liczniejszym od twoich ojców, i obrzeże Wieczny, Bóg twój, twoje serce i serce twego potomstwa, abyś miłował Wiecznego, Boga twego, z całego serca twego i z całej duszy twojej, abyś żył. Włoży zaś Wieczny, Bóg twój, wszystkie te przekleństwa na twoich nieprzyjaciół i na tych, którzy cię nienawidzili i prześladowali. Ty zaś nawrócisz się i będziesz słuchał głosu Wiecznego, i spełniał wszystkie jego przykazania, które ja ci dziś nadaję. Obficie obdarzy cię Wieczny, Bóg twój, dobrem w każdym dziele twoich rąk, w twoim potomstwie, w rozpłodzie twojego bydła, w plonie twojej ziemi, gdyż Wieczny znów radować się będzie twoją pomyślnością, jak radował się twoimi ojcami, jeżeli będziesz słuchał głosu Wiecznego Boga twego, i będziesz przestrzegał jego przykazań i ustaw zapisanych w księdze tego zakonu, jeżeli nawrócisz się do Wiecznego, Boga twego, z całego serca twego i z całej duszy twojej.
Jest oczywiste, że ta przepowiadanie czeka na swoje spełnienie, ponieważ nie wszystkie powyżej wspomniane warunki były w czasach Pierwszej i Drugiej Świątynia spełnione.
W tym samym czasie odkrywamy w tych wersetach nadzieję na odnowe i na odkupienie naszych dusz.
Odkupienie, które jest oswobodzeniem od wszelkich trosk i jest zbawieniem i wierzchołkem ludzkiego usiłowania.
Obietnica zawarta w Piątej księdze Mojżesza w sprawie naszej przyszłości znacznie przewyższa obietnicę o politycznej odnowie danej w Trzeciej księdze Mojżesza.
Musimy jednoznacznie przyjść k wywódu, że po katastrofach opisanych w Piątej księdze Mojżesza będzie śledzić spełnienie unikalnych i rozległych błogosławieństw, które będą wypełnione w przyszłości po zupełnej odbudowie Izraela.